Roest.

Gisteren was ik bij mijn moeder, die haar huis openstelde, want het staat te koop. 3 Van de 5 kinderen waren ook aanwezig om belangstellende rond te kunnen leiden, voor het geval er meerdere zouden komen. Er kwam maar 1 stel, jonge mensen die zeer belangstellend waren. Je hebt maar 1 koper nodig, maar is dat dit stel, daar zullen we de komende dagen achter komen.

Voor het geval het rustig zou zijn had ik een tas meegenomen en plastic zakjes om in de schuur roestige voorwerpen te zoeken en mee te nemen. Nou roestige dingen had mijn vader zat. Vroeger vond ik dat het meeste weggegooid kon worden, nu ben ik blij dat het nooit weggegooid is. Met de scharnieren, schroeven, spijkers en sleutelringen kan ik misschien wel mooie afdrukken op stof maken, dus dit was voor mij een goudmijn. Eergisteren heb ik weer stof geverfd, ze zitten nog in de zakjes, moeten nog uitgespoeld worden. Later meer dus!

Franse steekjes!

Tijdens onze vakantie van vorige week heb ik toch nog wat gedaan, op de dag in het zonnetje en

ook nog wel in de huiskamer, bij een borreltje voor het eten. Op de foto hiernaast liggen ze op een metalen bloemenkraampje met geraniums. Deze geraniums zien er niet zo florissant uit door de droogte van afgelopen zomer in de Auvergne. Daarom heb ik het maar een beetje opgefleurd met de 2 blokjes die ik maakte. Ik had van alles meegenomen, liniaal, snijmes, snijmatje, repen stof en naaigerei. Heerlijk om in alle rust te doen, zeker als er geen zin meer is om iets te lezen.

Dit zijn de blokjes die niet helemaal af waren gekomen en die toch maar verder afgemaakt moesten worden. Zoveel had ik er de laatste tijd niet meer gemaakt, bij elkaar liggen er nu 10 blokken en ik heb nog genoeg repen stof over om er nog meer te maken. Voor een bee is dit prima om te doen, er zit ook geen haast achter. Grappig was wel dat dit patroon uit een Quilt en Zo Maison Bleue heet en de chambre d’hote waar we verbleven Le Maison Bleue. Toevalligheden bestaan toch nog.

Onvergetelijk!

We zijn weer terug van een week vakantie met het thema Rust, dat hebben we gehad en niet zo’n klein beetje ook! We reisden per trein naar Lyon en vandaar met de auto naar een

klein dorpje in de Auvergne, Lapeyrouse. Dit dorp heeft 600 inwoners, waarvan het merendeel boven de 60 is, je ziet hier vervallen huizen en huizen die als men tijd heeft geheel verbouwd worden. Vanaf Brussel naar Lyon reisden we met de TGV, die er 3,5 uur overdoet om Lyon te bereiken. In Lyon stond onze huurauto klaar, natuurlijk niet het merk dat we besteld hadden, maar dan staat er wel een gelijkwaardige auto klaar, in ons geval een VW Touran. Een heerlijke auto! Lyon uitkomen was een hectische tocht, maar gelukkig hadden we een tomtom bij de auto gehuurd, gelukkig maar want het navigatiesysteem wat in de auto was ingebouwd had nog oude kaarten. Eenmaal op de route du Soleil gaf stem Bart de juiste aanwijzingen. Het was voor Henk een lange tijd geleden dat hij achter het stuur zat, maar het ging als vanouds. Onderweg zijn we een paar keer kort gestopt, want we hadden aangegeven bij de chambre d’hote, waar we de week verblijf hadden geboekt, na achten te arriveren, dat werd uiteindelijk 20.30 uur. Na het voorstellen aan de andere gasten, 2 Belgische echtparen en de ouders van één van de eigenaren, werd een drankje voorgezet en even later konden we aan tafel. De hele week zijn we goed verzorgd, maar allengs zijn de diners wat kleiner geworden, het was overdaad. Naar goed Frans gebruik begin je dan eerst met een voorgerecht, gevolgd door het hoofdgerecht, kaasplankje, dessert en uiteindelijk de koffie, waar ook weer een drankje bij wordt geserveerd.

De volgende dag hebben we rust genomen en dat was echt rust. Je hoort alleen een oorverdovende stilte en s’avonds en s’morgens de mooiste sterrenhemel. Natuurlijk hebben we de omgeving ontdekt, het mooie landschap die alweer richting herfst ging. De mais werd gemaaid en de gedroogde zonnebloemen geoogst. We werden ook een keer halt gehouden op een landweggetje, koeien moesten van het ene weiland naar het andere verhuizen en dat gaat over de weg. Kan rust zo eenvoudig zijn?

De afstanden in Frankrijk worden anders ervaren dan de afstanden in Nederland, met de ene eigenaar hebben we ongeveer 100 km gereden om appels te plukken, dat was in de Creuse, biologische appels voor nog geen euro per kilo. Na het plukken werden ze gewogen om ze te kunnen afrekenen en het was 103 kilo. Ze zijn opgeslagen om er appelmoes en appelcompôte van te kunnen maken en natuurlijk ook een a

ppeltaart van te kunnen maken. We waren de rest van de week alleen de gasten op de chambre d’hote en zijn in de watten gelegd, daarom was het ook leuk om iets terug te doen met het appels plukken. Het was jammer om te vertrekken, na deze week, maar ik denk dat we hier weer naar terug keren.

Ik had ook iets meegenomen om te kunnen doen, maar daarover later meer.

Dit bericht werd u aangeboden door Jordan, die mijn hart heeft gestolen.

Deventer.

Ik zou nog een bericht schrijven over de ATT in Deventer, zondag zat ik daar het machinaal quilten te demonstreren en woensdag heb ik de tentoonstelling bekeken.

Zulke dagen zijn net feestjes voor mij, je komt er altijd bekenden tegen, goed om afspraken te maken of de band weer aan te halen. Zondag was helemaal een feestje, heerlijk om mensen informatie te kunnen geven, in de hoop dat ze eindelijk de grens overstappen om de naaimachine ook eens te pakken om hun quilt te vullen met machine steken. Wat mij vaak gevraagd werd, was of de steekjes wel allemaal even groot werden. Mijn vaste antwoord is dat ik nog nooit iemand met een klein liniaaltje steekjes heeft staan meten op een tentoonstelling.
De verzorging door de gastvrouwen was voortreffelijk, was mijn thee koud geworden, dan stond er weer een dampend kopje thee klaar. Hulde dames! Er hingen dit jaar mooie quilts, zowel traditionele, al of niet modern, alsmede ook de Art Quilts. Er is weer inspiratie opgedaan. De aankomende week wordt het hier stil, ik ben er even een weekje tussen uit.

WWWWoooooWWWW!!!!!

Gistermorgen begon ik met het uitspoelen van de lapjes, die al het hele weekend op het balkon hadden gelegen.

Bij het los maken van de zakjes begon het al, wat een kleuren!!! Toen ik ze op mijn wasrekje uithing in een straf windje viel het mij al op dat de kleuren zo intens waren, bij de donkere lappen kon ik zelfs het nummer niet ontdekken. Toen de volgende serie op het rekje opgehangen kon worden, was het ergste vocht uit de eerste serie, maar de lappen waren nog niet droog. Ik heb na afloop alles in de droger gemikt en deze was al snel klaar. Eigenlijk wilde ik vandaag de lappen gaan strijken, maar nadat ze uit de droger kwamen riepen ze om het hardst om gestreken te worden, het was een feest!! Ik ben zo tevreden over deze serie, maar ik had wel mijn bedenkingen over de vorige serie, die verschilt met deze als echte kleuren met verdunde kleuren. Om dat beter te laten zien heb ik die serie bij deze gelegd en er een foto

van gemaakt, begrijpen jullie wat ik bedoel? Waar ligt dit nu aan? Het antwoord moet gezocht worden in de gebruikte stof. De eerste serie is geverfd met 100% katoen waar niets mis mee is, maar de 2e serie is geverfd met een biologische poplin, die speciaal voor ververs is behandeld. Nou dat verschil is goed te zien en het hangt af van het doel waarvoor je verft, welke stof je als basis gebruikt. Over enige tijd ga ik de eerste serie verven in deze biologische Poplin en de 2e serie in 100% katoen om 2 stalenkaarten te kunnen maken als back-up.

Hiernaast is de lap te zien, waar ik mijn maatschepjes op heb gelegd tijdens het verven, je kunt zien dat ik de gele verf aan de rechterkant had staan, gevolgd door rood en daarna blauw. Tijdens het verven heb ik de maatschepjes ook weleens op een andere plaats neer gelegd om niet zulke scherpe grenzen te hebben. Gevolg: een lap met mogelijkheden!
Over het demonstreren op de ATT in Deventer schrijf ik aankomende week een bericht, woensdag ben ik op de tentoonstelling en dan combineer ik dat. Het was een mooie dag, waarbij ik veel aandacht kreeg, hoe zou dat toch komen?

Fijn!!

Fijn als een planning goed uitkomt. Het is soms puzzelen hoe, maar gistermorgen zijn weer 38 lappen geverfd.

Daarvoor zat ik wel te wachten op het warme weer en dat was er. In de ochtenduren heb ik de lapjes geverfd, daarna omkleden en met Henk een terras opgezocht voor de lunch met een biertje. Ondertussen waren de zakjes al lekker aan het zweten in de warmte. Vandaag ben ik Machinaal quilten aan het demonstreren op de Algemene tentoonstelling van het quiltersgilde in de Lebuïnuskerk in Deventer. De zakjes liggen dan nog steeds op het balkon, maandag kan ik ze dan uitspoelen, want de bestelde fixatie heb ik dan ook in huis. Heerlijk als alles op zijn pootjes terecht komt.

Iets heel anders!

Vandaag een maagdelijke

foto met een techniek die elk meisje van zekere leeftijd op de lagere school geleerd heeft met de les handwerken, nl. smocken. Een vriendin wilde deze met deze techniek gaan werken, maar wilde het niet alleen doen. We maakten een afspraak voor gistermiddag. Via de mail kreeg ik een klein lijstje met dingen die ik mee moest nemen: lapje vilt, naald en draad en spelden. Ik was op zoek geweest op het www en vond wel iets, maar wat ik moest verwachten wist ik niet. Het werd een werk uit de November 2011 Burda over Canadian smocken, wat een geweven effect geeft.

Het vilt van mijn vriendin was dunner dan het velletje vilt wat ik bij Pipoos had gekocht, bij de dunnere vallen de plooien mooier, maar wil je een iets ander effect dan kan je met de dikkere ook wel werken. Het is wel heel precies werken en het garen goed strak trekken. Ik wil dit weleens uitproberen met andere materialen en een ander raster. Het vreet stof, of vilt, voor een kussen hoes van 40 x 40 cm heb je een stuk stof nodig van 120 x 120 cm.

De achterkant ziet er ook leuk uit, zoals de foto hiernaast laat zien.

Na genieten!!

Dinsdag heb ik alle stofjes gestreken en daarom is het nog even na genieten, ze liggen zo mooie op

de vloer als ze zo mooi op kleur liggen.





Wachten op het eind van

de maand kan ik niet, aankomend weekend ga ik de warme kleuren verven. Het fixatiemiddel is bijna op, het is besteld, na het weekend kan ik dan weer gaan spoelen.



Misschien volgende week zo’n

waaiertje met warme kleuren!

Kleurencirkel–felle kleuren!

Het kostte gistermorgen

de  hele morgen om alles uit te spoelen, te fixeren en te drogen, maar hier ligt dan eindelijk de kleurencirkel – felle kleuren. Voor betere kleuren op de foto heb ik geflitst, vandaar dat mooie felle licht in het midden van de cirkel. Ik ben weg van de blauwen en purpuren, maar alle kleuren mogen blijven hoor! Eigenlijk wil ik de warme kleuren ook wel gaan verven, maar dat komt pas aan het eind van deze maand. Nu ga ik nog een overzicht van de kleuren in een map plakken, zodat ik altijd een back-up heb voor het geval ik een bepaalde kleur wil gaan verven. Ook maak ik een verslag van mijn bevindingen en zeker van de foutjes die ik nu ben tegen gekomen.

De eerste verflappen.

Het was mijn bedoeling om de geverfde lappen eerst eens een week te laten liggen voor ik ze uit ging spoelen

, maar dan komt er een reactie op het bericht van gisteren, van Janneke, dat zij al aan het spoelen was, daarna nog een telefoontje van Margriet, die laaiend enthousiast was over haar resultaten. Ja, dan gaat het bloed koken!! Eerst heb ik de lichtste lappen uit de bak gehaald, gespoeld met koud water, een half uur in warm water met Syntrapol laten staan, weer uitgespoeld met koud water en toen in de wind laten wapperen op het balkon. Hierboven de gele lappen met enkele oranje-achtigen. Daarna

heb ik wat groene lappen uit de bak gehaald en die zijn nu ook al droog, hiernaast liggen ze van kleur oplopend op de vloer. De kleuren op de foto zijn wat fletser, in het echt zijn ze mooi gekleurd. Vooral de lappen die het eerst geverfd zijn hebben nog weleens lichte vlekken, de volgende keer langer kneden voor ik het zakje dichtknoop. Op zich vind ik het ook wel leuk als er wat kleur verschil in de lappen zit, dus ze zijn prima bruikbaar. Het vocht wat uit de zakjes kwam is op de lappen gegaan die ik laatst heb gezeefdrukt. De resultaten daarvan waren wat mager na het wassen, benieuwd wat dat gedaan heeft.

Kleurtjes!

Vrijdag was ik met een leuk groepje mensen aan het stofverven, een prima werkje, terwijl de wind buiten hard tekeer ging en de regen zo nu en dan naar beneden  

kletterde. Ik ben aan de gang geweest met de felle kleuren citrien, robijn en turqoise, daarmee zijn 36 fat quarters mee geverfd in allerlei mengkleuren. Het is leuk om te doen, maar je moet je hoofd er wel bijhouden, vooral de verhoudingen moeten goed zijn, iets te veel robijn en je krijgt een andere kleur. Nu mag deze bak even weg gezet worden, ergens in de aankomende week ga ik de zakjes open maken, de lapjes uitspoelen en wassen, als ze gestreken netjes op een stapeltje liggen dan laat ik ze hier weer zien. Over een maand zijn de warme kleuren aan de beurt, ik weet nu hoe het werkt, dus dat moet makkelijker gaan. Ik ben erachter gekomen dat als het heel warm is, zoals het vorige weekend, mijn hersens niet zo goed meer werken, want het aantal te verven lapjes wat ik toen meldde klopt van geen kant. Nu zijn er 36 lapjes geverfd, over een maand nog eens 36, dus dat maakt 72 lapjes. Van deze lapjes wordt een stukje in een overzicht geplakt, met gegevens, zodat ik een kleurkaart krijg, die mijn map in kan voor toekomstige verfprojecten.